Błąd…

No wreszcie uporałem się z szablonem, teraz nie ma nawet prawa się niewyświetlać :> Muszę przyznać, że podoba mi się ten szablon chociaż miałem na poczatku wątpliwości :) jest taki policyjny :P
Dobra, do rzeczy… Chodzi o to, że zdałem sobie sprawę gdzie popełniłem największy błąd w swoim życiu… tego błędu nigdy sobie nie wybaczę…
Może od początku. Od kiedy sięgają moje najwcześniejsze wspomnienia (czyli od około 4 roku życia, wcześniej mam tylko kilka przebłysków) zawsze twierdziłem, że jestem chłopcem, a jeśli nie jestem to będę! Mama (i inni czasem też) wtedy zawsze mówiła: „No to przerobisz się na chłopaka, żaden problem, są takie operacje” szkoda tylko że mówiła to żartem… a może nie… sam już nie wiem, na prawdę nic nie wiem… No i tak sobie twierdziłem, że jestem chłopakiem, inni się tylko uśmiechali. Aż to jakby minęło… potem nic już nie mówiłem, po prostu żyłem i to jest ten błąd!!! Teraz wiem, że nie powinienem był przestawać!!! Nie powinienem był nigdy przestawać tak twierdzić!!! Kto wie jak teraz wyglądałoby moje życie… może wszyscy wiedzieliby że być może jestem transem… może myślałbym o operacji? Ale chyba pod tą presją, niedowierzaniem innych przestałem upierać się przy tym jakże oczywistym dla mnie wtedy stwierdzeniu (no bo przecież jako dziecko czułem i wiedziałem, że jestem chłopcem, to było dla nie oczywiste, bo co może takie dziecko? czuje kim jest, a nierozumie dlaczego inni twierdzą inaczej). Przez następne lata nie myślałem o tym kim jestem, choć nigdy nie zachowywałem się jak dziewczyna…
Kto to jest transseksualista dowiedziałem się od mamy (jestem jedynakiem, wiele czasu spędzałem z rodzicami, gdy czegoś nie wiedziałem, nie rozumiałem to ich po prostu pytałem), mama powiedziała mi, że to jest człowiek, który był kiedyś mężczyzną i przeszedł operację i teraz jest kobietą lub odwrotnie (nie tak źle z moimi rodzicami co nie ;) wiedzą, ale niestety tylko teoretycznie wiedzą o co chodzi), wątpię czy wiedziała (czy wie teraz), dlaczego taki człowiek poddał się operacji, pewnie myśli że to taki kaprys, natomiast ja już za dużo o tym wiem… wiem, że nie jest to jakiś wymysł, a coś co się czuje. Wtedy nie odniosłem tego do siebie, szczerze mówiąc nie wiem kiedy pomyślałem, że to mogę być ja… Ale jakiś czas temu (z rok, może więcej) wpisałem w wyszukiwarkę „transseksualizm”, poczytałem i pomyślałem, że to mi przypomina siebie. Ale sam nie wiem czy jestem trans… Choć czuję że to możliwe… czuję też, że wtedy kiedy przestałem przekonywać wszystkich dookoła, że jestem chłopcem pojawiła się we mnie blokada: „Nie będę i nie chcę być fizycznie mężczyzną!” a teraz wiem, że jestem mężczyzną (przełamałem się, już nie boję się o tym myśleć i pisać tu na blogu, i dobrze się z tym czuję), tylko jeszcze nie wiem czy chcę być nim fizycznie…
A czasem zdarza się, że ktoś wspomina moje dzieciństwo… Np. niedawno znajoma ze szkoły do mnie: „A pamiętasz jak kiedyś chciałaś być chłopakiem?” (wow, to widać rozgłaszałem to gdzie się dało, nawet w przedszkolu :D ). Ja na to zawsze tylko uprzejmie się uśmiecham… gdyby oni wszyscy wiedzieli…