Wszystko się zmienia…

…
wszystko…
Nie mówię tylko o tym, że moi rówieśnicy dorastają, a ja pozostaję dzieckiem, które nie chce po prostu wyrosnąć na kobietę…
Nie poznaję ludzi z mojego otoczenia…
znajomych…
mniej znajomych…
nagle dostrzegłem, że oni wszyscy się zmienili…
dorośleją? no jeśli takie zachowania oznaczają dorosłość, to ja nie chcę dorosnąć…
picie, palenie a nawet ćpanie… to nie moja sprawa, ale… nie wiem co się nagle dzieje… obudziłem się ze snu? okazuje się, że narkotyki to nie tylko coś o czym słyszy się w telewizji… ostatnio siedziałem i niemal w szoku słuchałem jak osoba, którą znam wymieniała koleżankom czego ona próbowała… i kiedy widziałem osobę po której bym się tego wogóle nie spodziewał palącą papierosa… niby nic, ale… dziwi… cóż, to na prawdę nie moja sprawa…
__cóż, nie jest też moja sprawą, że osoba, o której myślałem, że ją znam mówi mi ostatnio, że sobie wypiła „żeby mieć chumorek”… cóż, dziękuję Bogu (bo chyba to rzadkość i jest za co dziękować), że ja nie muszę pić, bo jak mam chumorek, to go po prostu mam… cóż, w sumie też nie moja sprawa…
nagle dostrzedam coraz więcej różnic między mną a nimi…
coraz bardziej się różnimy…
Inne mam cele w życiu niż koleżanki… o czym innym myślę… one myślą jak tu zdobyć kasę na nowy ciuch czy kosmetyk… ja kombinuję jak tu zarobić by starczyło mi na wszystko (czyli na tatuaż, na kurs Prawa Jazdy, na wyrobienie pozwolenia na broń… nie ukrywam, że chciałbym mieć własny samochód, jaknajtańszy – niechby to był nawet jakiś stary grat…)
I wogóle… nagle dostrzegam, że z większością ludzi w moim otoczeniu nie mam nic, absolutnie nic wspólnego…
Nie potrafię tego wyjaśnić tutaj, ale po prostu widzę jak bardzo wszyscy się zmienili…
A jutro Walentynki… i cóż z tego??? No co w związku z tym??? NIC. No właśnie, nic. Ale życzę Wam miłego dnia, bo chyba powinien taki być… a dziś wracałem do domu i myślałem właśnie o tym… to nie problem, że nikt mnie nie kocha… problemem jest, że ja nikogo nie kocham i nie mogę nikomu jutro tego powiedzieć…