# 582

Hmm… Babcia mówi, że akceptuje ale nie rozumie. Nawija mi o jakichś transwestytach :| Po nowemu będzie mówić po zmianie danych, bo „Co jak to tylko twoje takie… Co jak psycholog nie zakwalifikuje?” To wtedy skończę ze sobą. Tak miała brzmieć pożądana odpowiedź? I jeszcze „Po co się spieszyć?” Po co? Po normalne życie.
Załamujące, że tyle to ma trwać, a ja nie wiem co teraz ze sobą zrobić. Zbierać kasę (czytaj: ściągać długi), kupić samochód i iść do pracy? Nie będzie kasy, bo będzie auto, ale za to może zarobię. A jak nie kupię, to nie będzie zarabiania, ale będzie kasa. Nie wiem. Z resztą pracy to chyba ni jak nie będzie. Dłuuugo do zmiany danych, trzeba się czymś zająć. Czym się zająć w mojej sytuacji? I który pracodawca da mi co miesiąc 2-4 dni wolnego (w środku tygodnia) na wyjazdy?
Mam czasem wrażenie, że płacę za leczenie choć mogłem mieć taniej. A z drugiej strony niczego nie żałuję, bo jestem po 5 testo, a ciężko byłoby jeszcze czekać…
A niech tam, niech trwa te miesiące… jeśli każdego miesiąca będzie jeden dzień, a w nim jedna godzina, w której jeden lekarz będzie mówił „Benek”, i druga godzina, w której drugi będzie mówił „proszę pana”, to będą to najlepsze godziny mojego życia.
Czasem mi się wydaje, że tylko lekarze traktują nas poważnie, że rozumieją. Oni albo inni ts. Ale to nie prawda, wiem, że są też inni, którzy rozumieją i tacy, którzy się starają, a to też należałoby docenić. Ale czasem po prostu nie mam ochoty niczego wyjaśniać, tłumaczyć, odpowiadać na pytania… po prostu nie mam siły, mam dość. A dłuuugo jeszcze mnie to czeka… pewnie zawsze. Tak bardzo mam czasem dość głupich pytań, głupich ostrzeżeń… (nawet jeśli w dobrej wierze)… P*** dzieci, dziećmi się będę martwił później. Przecież ja już nie mogę ich mieć, nigdy nie mogłem. Nie mogłem i nie mogę być biologicznym ojcem = nie mogę mieć dzieci. Proste. Ja tak to widzę. Żadna operacja nie pozbawi mnie płodności, bo już jestem bezpłodnym facetem. Zawsze byłem. I tak, wiem, że moje ciało nigdy nie będzie idealne (tak jakby kiedykolwiek było…). I tak, wiem jak TO wygląda (wystarczająco dużo zdjęć widziałem)… raz lepiej, raz gorzej… ale niech wygląda nawet najgorzej, byleby był. Bo jestem facetem, a każdy facet wolałby to, niż nic nie mieć.
I zawsze kiedy widzę reklamę KitKata „Laską? – Chcesz być laską?” albo seksmisyjne „Wolę śmierć niż być kobietą!” wiem, że to teksty wymyślone do śmiechu, ale to… cholerna prawda.
A ludzie nie traktują mnie poważnie. Bo nawet jeśli zwracają się prawidłowo (no w sumie teraz prawie zawsze zwracają się prawidłowo), to zawsze „młody człowieku”, „chłopcze”. I nieważne, że mam 21 lat, nieważne, że czasem od za/ob-gadujących jestem starszy. Dla nich jestem dzieciakiem, bo tak wyglądam. A ja wtedy gram tego dzieciaka, bo wiem, że tylko tak mogę pozostać wiarygodnym osobnikiem płci męskiej. I tak do zmiany danych, a to nieprędko.
Frustrujące.