Dzieciństwo, czasem chcę wrócić…

…znowu być dzieckiem…
Choć ogólnie to wolałbym mieć te 18 lat już, zawsze to lepiej, być 'pełnoprawnym obywatelem’, ale są takie chwile, że tęsknię za dzieciństwem…
…wtedy wszystko było takie proste… jasne… oczywiste… zazwyczaj przyjemne…
Najwcześniejsze wspomnienia, to korytarz w dawnym mieszkaniu, i droga z mamą do domu (jeszcze byłem w wózku)… ostatnio zastanawiałem się kim się wtedy czułem… i starłem się przypomnieć sobie, ale się nie udało… chyba w wieku 3 lat dziecko nikim się nie czuje, albo to tylko ja nikim się nie czułem…
Jednym z kolejnych wspomnień jest też droga do domu lub z domu, pamiętam dokładnie miejsce… wykłucałem się z mamą (a może nietylko z mamą), że jestem chłopcem! no dobrze, jak nie jestem to będę! Mama mówiła: „Dobrze, jak dorośniesz, to przerobimy cię na chłopaka.” a ja stwierdzałem, że ok, no to nie ma problemu, bo będę chłopakiem… miałem wtedy z 4 albo 5 lat… i byłem pewien swego…
…tęsknię za tymi chwilami… kiedy wiedziałem czego chcę, kiedy wiedziałem, że chcę być chłopakiem i muszę być! Dzieci mają prostrze umysły… tak po prostu musi dla nich być… nie zastanawiają się skąd, dokąd, po co, jak, dlaczego…
…nie obchodziło mnie, że to może innym wydawać się śmieszne… takie rzeczy dla dziecka nie mają znaczenia… nie obchodziło mnie nic… chciałem tylko być chłopakiem… I tak w sumie to może trudno jest powiedzieć, że nie było mi dane przeżyć dzieciństwa będąc chłopakiem, bo ja byłem chłopakiem! Przynajmniej w swoim odczuciu, a to było najważniejsze!
…tęsknię za zabawami dziecinnymi… mam ochotę połazić po budowie… poszukać wraku samochodu (kiedyś tu w pobliżu stał jeden)… pobawić się w „złodzieja i policjanta”, nawet sam ze sobą, często się sam w to bawiłem i było niemniej fajnie jak z kimś… wchodzić pod łóżko bawiąc się w mechanika samochodowego… pobawić się w jakiś film… pobawić sie w tyle innych zabaw…
biegać latem bez koszulki…
nie przejmować się niczym…
być małym chłopcem, nie ważne w jakim ciele…