przepraszam…

Znowu się mnie kur** czepiają! Bo się okazuje, że może tylko ja nie idę na studniówkę… no to oczywiście się niekomu nie podoba, bo przecież kogo to obchodzi co ja o tym myślę, ważne, że klasa nie będzie w komplecie i jest to tak okropne, że trzeba mi ciągle robić wymówki. Nie rozumieją, że to nic nie zmieni. Bo i tak nie idę, a jeśli chcieli wzbudzić we mnie poczucie winy, to im się udało (choć to i tak nic kompletnie nie zmienia).
Bardzo mi przykro że nie pójdę. Przykro mi, że to znowu „przeze mnie coś się nie uda”.
Przepraszam.
Przepraszam że żyję!
Wiem, że byłoby lepiej DLA WSZYSTKICH gdyby mnie nie było.
Czemu potrafię stanąć przed lustrem i widzieć przystojnego faceta, czuć się na prawdę dobrze. A czemu idąc ulicą przez miasto czuję się śmieciem? …
I jak to ktoś ładnie napisał na jakimś blogu (całkowiecie tak samo się czuję): „Kiedy idę ulicą mam wrażenie, że wszyscy się na mnie patrzą. Wydaje mi się, że zaraz ktoś wyciągnie pistolet i powie, że nie ma tu dla mnie miejsca.”
—
Dodane 21.01 – godz.22:06 – fajny tekst, (podsunął mi Wolfik :) ):
„Idziesz ulicą, Patrzą na Ciebie
Czujesz ze zaraz ktoś Ci dojebie,
a nawet, że ktoś dokona mordu
bo przekroczyłeś publiczny limit wyglądu”