Benedykt XIV i trochę o autorytetach…

A dziś jest rocznica wyboru Ratzingera na papieża. O tym też nie pisałem rok temu, więc nadrobię dziś.
Tutaj przypomina mi się 44 odcinek Chomików… to takie prawdziwe :/
Co ja myślę? Myślę, że pasuje na papieża. Nie wiem czy mógł być ktoś lepszy czy nie, to chyba nie ma znaczenia, bo papież to papież. Głowa Kościoła Katolickiego, więc siłą rzeczy nie będę zgadzał się z jego poglądami i nie oczekuję tego, niczego nie oczekuję od papieża.
Tylko nie mogłem zrozumieć ludzi. Dla niektórych to był taki szok, że papieżem został Niemiec. Ale podobało mi się jak ktoś gdzieś powiedział, że to nie przypadek, to lekcja dla Polaków, którzy po papieżu Polaku powinni zaakceptować papieża Niemca.
Wracając jeszcze do JPII… tak wszyscy chętnie nazywają go autorytetem, że aż głupio autorytetem nie nazwać :/ Ale ja nie wierzę w „ogólne” autorytety, tzn. mogę nazwać kogoś moim autorytetem w danej dziedzinie (np. S. Kinga w dziedzinie pisania), ale nie ogólnie, że ktoś jest idealny, bo nikt nie jest. A już na pewno mój autorytet nie powinien używać takich zwrotów jak zaraz przytoczę. Bo bardzo, bardzo nie lubię dwóch zwrotów (tzn. chyba więcej, ale teraz przypominam sobie dwa). Pierwszy: „cywilizacja śmierci” – i ten właśnie usłyszałem w jakimś czytaniu JPII, no bo bez przesady na prawdę… aż brak mi słów żeby skomentować ten głupi zwrot.
A drugi zwrot to „promocja homoseksualizmu” (tego mam nadzieję JPII nie użył), no jak to słyszę, to z miejsca coś mnie trafia. Bo promocja to może być proszku do prania!
Ale jeszcze lepiej skomentował to ktoś inny, więc znowu pocytuję:
Co to jest promocja homosexualizmu? Czy to jest produkt do którego można zachęcać i kogoś skusić. Kto się skusi? Ty, Twoja żona, prezydent Kaczyński się boi, że ulegnie pokusie i „kupi” ten towar?
Dobre :D
A przy okazji jeszcze dwa cytaty tej osoby (bo chcę je mieć):
Cyt1: Ale ja właśnie tego dylematu nie mogę zrozumieć.
Jeżeli jest powiedziane, że mamy miłować swojego brata/siostrę i jest to najważniejsze przykazanie i największa cnota, to nad czym się zastanawiać?
Trzeba kochać dalej i nie ulegać złym ludziom, chcącym zniszczyć tę miłość, chyba tylko dlatego, że sami nie umieją kochać, bo gdyby umieli, to rozumieliby, że i ktoś inny kocha.
Cyt2: Życie jest tak skonstruowane, że nie zawsze mamy możliwość wyboru ewidentnego dobra i ewidentnego zła. Może mnie zaraz ktoś oskarży o relatywizm, ale nie wiem czy nawet nie powszechniejsze są wybory mniejszego i większego dobra lub zła.
Tak jest i w tym przypadku. Mówisz odrzucić grzech.
A co. Odrzucenie czyjejś miłości, odrzucenie kochanej osoby to nie grzech?!
Przecież to największy grzech, bo przeciw najważniejszemu z przykazań.
I co powiedzieć jej, że Chrystus tego ode mnie oczekuje? Chrystus chce żeby przestać kochać? Jak można iść za Chrystusem odrzucając miłość. Przecież to jest 10 razy większe zło, niż ta „fizyczność”, która ich łączy.
I jeśli ktoś miałby być moim autorytetem, to chyba ten człowiek. Zwykły internauta, taki sam jak ja, a jednak podziwiam jego poglądy. Tzn. może nie poglądy, bo mam identyczne, ale to w jaki sposób on potrafi je wyrazić.